Φοβάμαι...να βγω από το σπίτι μου...όλο και κάτι θα συμβαίνει που θα με τρομάζει ακόμα περισσότερο.Όλο και περισσότεροι φωνάζουν και βρίζουν για μένα όμως ΕΓΏ δεν τους καταλαβαίνω... και όσο πιο πολύ προσπαθώ τόσο περισσότερο φωνάζουν αυτοί.Τα αφτιά μου βουλώνουν και τα μάτια μου θολώνουν τόσο πολύ που δεν βλέπω πια... Τοτε λοιπον ένας καλος ανθρωποσ μ δειχνει την αληθεια ...μια αληθεια ομορφη ....που τν καταλαβαινω τόσο καλα που την ξερω απ'εξω οπωσ την ιστορια...εχω ομωσ αποριες....πολλες αποριες...Εκεινη τη στιγμη γυριζω στην πραγματικοτητα κ αντικριζω κατι ποθ αυτος ο καλοσ ανθρωποσ δεν μου ειπε...
βηχω απο τα καπνογονα ακοθω τσιριδεσ σιρινεσ ..γυρω μ ενα τοπιο πολεμου...τοσο ασχημο που ανοιγωκλεινω τα ματια μου σαν χαζη...ανοιγω το στομα μου μα η φωνη μοθ δεν βγαινει...φλογεσ και κατι παιδια τρεχοθν απο 'σω και απο κει...μα τι γινετε?αναρωτιεμε??πωσ βρε8ηκα εδω??ακουγετε ενασ τοσο ασχημοσ ηχοσ σαν <<ΜΠΑΜ>>και μετα σιωπη...ακουω την τηλεοραση να τσιριζει σαν τρελλη....μου καψαν την πολη ,τουσ φιλουσ ,τη ζωη μου,τα ονειρα μου πανε...Η πατριδα μου κγρεμιζετε σαν τοιχοσ απο πουπουλα...μα ακουω μια φωνη να λεει:ΠΑΛΕΨΕ!!
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου